Goodbye Ruby Tuesday...

Kötü bir gündü…

Salı günleriyle aram yoktur. Dünyanın geri kalanında “pazartesi sendromu” olabilir, ben de “salı depresyonu” denen şey mevcut. Günün bitiminde “Goodbye Ruby Tuesday” diye şarkı paralarken buldum kendimi. Şarkı aslında özgürlüğüne düşkün, deli dolu, ne yapacağı pek belli olmayan bir kadını anlatır, "Ruby Tuesday" böyle olabilen kadınlar için kullanılan bir deyimdir. Ama ben bu gece, bütün şımarıklığımla şarkıyı kendi istediğimce yorumlayacak ve yalnızca "Goodbye ve tuesday" kısımlarını kaale alacağım. Uzunca bir süre şarkıyı Rolling Stones dedeler mi, ikona Marianne mi yoksa Melanie mi daha güzel söylüyor diye düşündükten sonra Melanie’nin daha melankolik olduğuna karar verdim. İhtiyacım olan şey.

Salı gününe dair sevdiğim az sayıdaki şeyden biridir "My Name Is Earl" adlı dizi. Bugünkü bölümü doğrusu izlediğim en komik bölümüydü. Ralph favori karakterim(Ay Ralph bey, sizin fevkaladeee hayranınızım!) ve de Joy'a bayılıyorum. Randy ise bana Sponge Bob'un Patrick'ini anımsatıyor. "Şu bir gerçek ki basçı ne kadar yakışıklı olursa olsun kızlar hep soliste bakar!" diyen Earl'e cevabım ise: "Genelleme yapmayınız bayım, ben önce bateriste bakarım!" (Muppet Show'dan yadigar bir alışkanlık. Hatırlar mısınız bilmem, bir Animal vardı grupta, harkulade bir bateristti. Aşıktım ben kendisine. Çok konserler gördüm ama Animal gibi stil sahibini görmedim.)

Alternatif-İstanbul’u “Günün sitesi” olarak seçen Cibalikapı Feneri adlı websitesine teşekkür ederim. Onurlandırdınız ve mutlu ettiniz beni.

En azından günü iyi bitirdik.

Posted in: Hayat