Çözüm?

Şu iki fotoğraf üzerinde düşünüyorum dün akşamdan beri, birinci fotoğraf Vali Muammer Güler'in açıklaması, bu sabah haberlerinde yine aynı açıklamayı izledim. Kısaca diyor ki Sn. Güler: "İstanbul artık göçe doydu, göç almak yerine artık gelişmeli. Tabi bu anayasal düzenlemelerle gerçekleşecek bir konu, kolay değil."

Diğer fotoğraf ise nispeten okumuş insanların yaşadığı, İstanbul'un orta halli semtlerinden birindeki bir ilkokulun öğrencilerinin elinde dolaşan bir metin. Fotoğrafı büyütüp dikkatle okuduğunuzda da göreceğiniz gibi günlük hayatımızda yaptığımız her işin bir duası var, helaya girerken dahi dua edilmeli! Duaların Türkçe çevirileri ise acı bir gerçeği ortaya koyuyor: 11-12 yaşındaki çocukların beyni bu safsatalarla yıkanıyor, insanları kendilerinden her türlü şerrin bekleneceği şeytanlar olarak görmeleri ve bunlardan kendi akılları ile değil, Allah'ın inayeti ile korunmaları öğretiliyor, bedenlerinden tiksinmeleri ve çok doğal bir biyolojik olayı pislik olarak görmeleri öğütleniyor. Bu çocuklar aynı okulda Fen Bilgisi dersi de alıyor örneğin, boşaltım sistemini incelerken akıllarına gelen şu saçmalıkların bu çocukları nasıl bir çelişki içinde bırakabileceğini, daha Türkçe düşünmeyi, okumayı, yazmayı bile bilemezken Arapça yazıları-belki de uydurulmuş söz öbeklerini- anlamları üzerinde düşünmeden ezberlemelerinin sonuçlarını düşünüyorum. Sonra yukarıdaki fotoğrafla birleştiriyorum düşündüklerimi, hadi İstanbul'a göçü durdurduk, insanlara bulundukları yerlerde ekmeklerini kazanma olanağını tanıdık, artık insan kusan İstanbul'u Sn. Güler'in dediği gibi içten içe geliştirmeye geldi sıra... Hangi insan gücüyle yapılacak bu? Extacy kullanma oranı %300 artmış lise gençliğiyle mi? Elinde dua metniyle dolaşan ve aksırırken dahi dua etmesi öğütlenen ilkokul çağındaki çocukla mı? Yoksa 2-3 güne kadar elinde satır yokuş aşağı dana kovalayacak yetişkinlerle mi?

Eskişehir'den trenle gelirken çektiğim yol üzeri fotoğraflarını paylaşmak isterim. Flickr adresini tıklayarak da görebilirsiniz eğer isterseniz. Söz veriyorum, bir dahaki post daha keyifli konulardan bahsedecek, ne de olsa Ezgİstanbul'da!

Posted in: Hayat, ironi