2007 Gelirken...

Geçen seneden (havaya girdim sanırım, 2006 bitmiş gibi geliyor) evin bir köşesinde kalmış noel babalı mumlar bulunca derhal yakıp dergilerimle koltuğa gömüldüm, perdeleri açıp Porsuk'a baka baka gecenin keyfini çıkarmaya başladım. Daha da güzeli http://alttire.blogspot.com adresinde sözü geçen ve yazarına bu müziğin kime ait olduğunu ve nerden bulabileceğimi sormam üzerine büyük bir incelik göstererek linkini yolladığı Farid Farjad'ın dinlendirici viyolin ezgilerini dinleme şansı buldum. Artık sanırım işin hiç şaka götürür bir tarafı kalmadı, 2007 yılı kapıda.

2006 yılına başlarken doğrusu bu denli keyifli geçeceğini tahmin edemezdim, özellikle Temmuz ayından sonrası dostlarımla güzel şeyler paylaştığım, dostluklarımı sağlamlaştırdığım, bilgi dağarcığıma yeni şeyler kattığım, yaşamıma bana katkıda bulunabilecek yeni yeni insanlar tanıdığım, bazı hayallerimi gerçekleştirdiğim, ufak tefek sürtüşmelerin dışında pek canımın sıkılmadığı günlerle geçti, 2006 yılında 2005 yılında öğrendiklerimden çok daha fazlasını hafızama kazıdım. 2005'i 2006'ya "Dust In The Wind" şarkısını dinleyerek bağlamıştım, evde yalnızdım ve İstanbul'dan ayrı gayrı geçen...sanırım ilk yılbaşımdı. 2005'in son saniyelerini sayarken gözlerimi kapatıp birşeyler diledim ama ertesi gün hiçbirini hatırlamadım. Su yolunu bulurdu ne de olsa, yılın ilk aylarını "and all your money/won't another minute buy/ dust in the wind/all we are dust in the wind/dust in the wind/dust in the wind..." dizelerini bir marş gibi, her kelimesine yürekten inanarak mırıldandım.

2006'da eskiden olduğu gibi biriktirdiğim bütün paramı çizgi romanlarıma ve jazz CD'lerime harcadım, elimden kalemim düşmedi, ne okuduysam, ne yüreğime hitap ettiyse not aldım kara kaplı ajandama. Şimdi dönüp okuduğumda Corto Maltese'den ne kadar çok diyalog kaydettiğimi görüyorum, çok özel ve keyifli bir Hugo Pratt eseri olan Corto Maltese ile ilgili paylaşacaklarım var ilerleyen günlerde. Bütün maceralarını ikişer üçer defa okudum, yalnızca birini 2007'ye bıraktım. Ve şunu biliyorum: Yılbaşı geceleri ne kredi kartlarının limitlerini zorlayıp sabaha korkunç borçlarla uyanmak ne de onlarca şişe şarabı devirip katlanılmaz baş ağrıları çekmektir, arkanıza dönüp baktığınızda bir önceki seneden daha fazla "yaşamışsanız" o kadar haketmişiniz demektir 4-3-2-1-0 diye geri saymayı. Erken bir yazı oldu belki ama okulun girişindeki süslenmiş çam ağacı yazdıklarımı düşündürdü bana, okuldaki son senem ve bir dönüm noktası daha yakında, yıllar sonra o kampüsteki büyük çam ağaçlarının fotoğraflarına baktığımda... olumsuz birşeyler gelmeyecek aklıma, biliyorum. Belki ayağımın kayıp popomun üzerine düştüğüm sakarlık anlarım gelir acı anılar olarak, o kadar. Belki birkaç küçük şey daha...Ama olsun, dedim ya..."Küçük şeyler..." Ne de olsa "All We Are In Dust In The Wind"

Posted in: özel günler