01:23
Ezgi
Okudukça, izledikçe, bizzat gözlerimle şahit oldukça kanımı beynime sıçratan bir olgu bu: Petshoplarda satılmak üzere kafeslerde tutulan cins hayvanlar. Dükkanların karanlık odalarında, küçücük kafeslerde tutulan ve kucağınıza almanız için adeta ağlayan yavru hayvanların bu kafeslere konana kadar katettikleri yolun hazin bir öyküsü var. Türkiye’nin serbest piyasasında sürümü olan köpek cinsleri Balkan ülkelerinden gelen ve çoğu kadın olan kişiler tarafından bavullara tıkılıyor ve özel araçlarla ya da trenle Kapıkule’den sokuluyor. Ses çıkarmasınlar diye iğne ile uyuşturulan ve araba bagajlarına zula edilen bu cins hayvanların şanslı olanları (nasıl bir şanssa) kendilerini kaçakçılarının anlaşmalı oldukları petshoplarda buluyorlar. Ve dükkan sahiplerinin kendileri için biçtiği fiyatı ödemeye razı biri çıkıncaya kadar boklarının içinde, önlerinde bir kap su var ya da yok, karanlıkta bekletiliyorlar. Şanssız olanlar ise yolculuk esnasında nefesleri kesilip ölüyorlar ve cansız bedenleri çöplüğü boyluyor.
Petshoplarda satışa sunulan hayvanların çilesi bu kadarla da bitmiyor. Çoğu daha birkaç günlükken analarından ayrıldığı için bağışıklık sistemleri gelişmemiş oluyor. Çoğu kafeslerde çeşitli viral hastalıklardan-en çok da gençlik adı verilen öldürücü hastalıktan- ölüyorlar. Bütün bu evrelerden geçip hayatta kalmayı başarmış ve hatta birileri tarafından satın alınıp sahiplenilmiş olanlar eğer şanslılarsa ömürleri boyunca arkadaş olabilecekleri ailelere kavuşmuş oluyorlar. Şanssızlarsa çocuklar büyüdü, tüy döküyor, artık ilgilenecek zamanımız yok, hastalandı, üzülüyoruz gibi gerekçelerle sokağa ya da barınağa terk ediliyorlar.
Perihan Mağden dünkü yazısında işte bu zihniyete vermiş veriştirmiş. Her satırını “Helal olsun klavyene Perihan Abla” nidalarıyla okuduğum yazıdan birkaç paragrafı buraya alıntılamak istiyorum:
“Selen'e, babasının (muhtemelen hayatta her şeyden çok onu seven babasının) kurşunlarıyla can veren o sessiz ve güzel küçük kıza, bu ağır trajedi yaşandığında ne kadar üzüldüğümü, sizlere tarif edemem. Cumartesi Sabah'ta resmini görünce yine gözlerim doldu. Hayattan koparılıp alınan her küçük kızda kendi kızıma dair bir şeyler hatırlayıp bulup tarumar olurum. Her oğlan çocukta da. Oğlum olsa da olmasa da. 5 yaşında kaçırılıp bir pedofilin tecavüzüne uğrayan her oğlan biraz da benimdir. İçim yanar onun için. Ve başka bahtsız çocuklar için.
Bütün çocuklar saçtan ince görünmez tellerle birbirine bağlıdır zira. Fransa'da evinin önünden kaçırılıp bir garajda travmatize edilen oğlanın kalbime uzanan telleri, bana bütün dünyanın çocuklarını, korumakla mükellef olduğumuz meleklerin varlığını hatırlatır. Hayatının bundan sonrasının iyi geçmesi için dua ederim. Güzel bebeğim. Küçücük oğlan. Yazık sana. Hiç hak etmediğin bir büyük kötülük dersi aldın bu gaddar dünyadan. Köpekler için de. Hayvanlar için de. Aynen öyle.
Bir köpeğe yapılan hainliğin içimi önce büyük üzüntü dalgalarıyla, sonra da küçücük bir köpeğe bunları reva görebilen alçağa öfke basmalarıyla doldurmamasının imkânı yok! Ön patisi ve kuyruğu kör bir bıçakla kesilip yavrusu tam yanı başında yakılan Terrier'in gözlerine bakarken gazetede, duyduğum acı gibi. Ona bunu yapanlara hissettiğim müthiş öfke gibi.
Babasının Cinneti ile bu dünyadan giden Selen'in çok sevdiği bir chow chow'u vardı. İsmi: Kont. Aile bu faciayı yaşayınca Kont da sahipsiz kalıyor. Bir müddet apartmanın kapıcısı bakıyor Kont'a. Sonra, 1 Talip çıkıyor. Bilin bakalım kim? Yan apartmanda dans stüdyosu bulunan Doğu'ya Bale (Dershanelerini) Götüren Büyük Türk Ticari Baleti Tan Sağtürk! Chow chow'lar değerli köpekler. Gidip Akmerkez'den almaya kalksanız bin dolara filan satılıyorlar. Hayatını hiçbir şeyden geri kalmamaya adamış bulunan, evinin bütün eşyalarını Çokçok Büyük 1 Türk Sanatçısı olduğu için promosyonla 'elde etmiş' bulunan Sağtürk, eminim bu köpeğin de sonu gelmez imaj çalışmalarına yarayacağını düşündü. Artık ne sınırsız sorumsuz düşünceyi yaptıysa yaptı; ya da muhtemelen yüzü kırışmasın/tokaları karışmasın/göbeği erimesin vs. diye HİÇBİR düşünce yapmadan tipik 1 açgözlülükle asla bakamayacağı bu kaderin sillesini yemiş zavallı köpeği kaptı!”
Perihan Mağden’in yazısının devamını okursanız anavatanı Çin olan Chow Chow cinsi Kont’un hiç hak etmediği sonunu öğreneceksiniz. Sonra belki aklınıza dün akşamki haber bültenlerinde gösterilen ve Romanya’dan getirilip Türkiye’ye kaçak sokulmak üzereyken yakalanan 45 cins köpek yavrusunun ve 40 muhabbet kuşunun akibeti düşecek. (Kuşlar hastalık bulaştırabilecekleri gerekçesiyle itlaf edilmişler. Köpek yavruları Edirne Barınağı’nda şimdilik. Şanslılarsa devlet tarafından satılırlar, değillerse ölürler.) Sonra aklınızdaki bu bit yenikleriyle Petshop Gerçeği adlı websitesini dikkatlice okuyacaksınız. Paranızla can satın alırken aslında kirli ve adi bir kaçakçılığın destekleyicisi olduğunuzun farkına varacaksınız. Belki bu kanlı pazara ortaklık etmek yerine sokak hayvanlarını sahipleneceksiniz. Bu noktadan hareketle sokakta yaşam mücadelesi veren hayvanların yaşam haklarına saygı duyma yolunda bir adım atmış olacaksınız. (yani umarım.)
Bağlantılar:
-Şubat ayında haddini fazlasıyla aşan bir petshop ağası Sayın Handan Demiralp'e saldırmış, Handan Hanım'ın yetkili mercilere yaptığı şikayetler ne yazık ki sonuçsuz kalmıştı. Handan Hanım petshop vahşetini en iyi bilenlerden biri olarak gözlemlerini Tırmıkizi adlı websitesinde paylaşmıştı. Yazımda anlatmaya çalıştığım petshop sömürüsünü gayet güzel özetleyen fotoğrafı Tırmıkizi'nden aldım.
Posted in: haber
Kayıtlar
1 yorum:
Ya haberlerde izlerken ben de dehşete kapıldım. İnsan kaçakçılığından farksız bu yaptıkları. Beyaz kadın ticareti gibi. Ama düşünecek olursak kendi türünden canlılara para uğruna bunları yapan insan kendinden daha aşağı gördükleri için neleri yapmaz değil mi? Başka hiç bir canlıya ait olmayan bir özellik, aç gözlülük nedeniyle başkalarına zarar vermek. Bence işte o yüzden bizim için Cennet ve Cehennem var. Başka canlılara ne kadar çok zarar verirsen gideceğin yer o kadar Cehennem oluyor.
Yorum Gönder