Üç Yanlış Bir Doğruyu Götürür, Süreniz Bilmemkaç Dakika

Sınav cenneti güzel ülkem bir ÖSS sınavını da hayırlısıyla nihayete erdirdi, sınavın yapısı gereği iyi olan kazansın şeklinde iyi dileklerimi sunamıyorum ziya bu sınav bir “netin kadar konuş” sınavı. Öğrenciler bir futbol takımı gibi taktik üzerine taktik alıp sahaya çıkıyorlar. Maç 195 dakika sürüyor, iyi oynayan değil, en çok gol atan kazanıyor. Öğrencilerin çoğunun “bir üniversiteye kapağı atayım da sonrası tufan” dedikleri malum, sınavı kazanamadığına bu durumu hayatın sonu gibi görmeyenler bir elin parmaklarını geçmez. Hayatı sınavgiller ailesinin bir bireyi olarak 5 sene önce bir ilköğretim okulunun tahta sıralarında aynı kaygılara ben de düşmüştüm. Hani atari salonlarında bir makine vardır, elinizde çekiç, bir görünüp bir kaybolan kurbağaların kafasına vurmaya çalışırsınız. Ne kadar çok kurbağa avlarsanız skor haneniz o kadar kabarır. Sınavdan çıkınca bunu düşünmüştüm. Yeteri kadar kurbağa avladıktan sonra 5 seneyi yedik, bitirdik, zaman aktı gitti. Bir hafta önce de üniversite bitirme sınavlarına girdim aynı mantıkla. Finans dersine taktığım ad “üniversite bitirme sınavı” idi benim. Aynı mantık dediğim şu kadar soru çözersem şu notu alırım, %60’ı şu olur, %40’lık dilimden şu kadar puanım var hesaplamaları. Bitmiyor anasını satayım yüzdelik dilimler, çan eğrileri, ortalamalar…Ben ilke edindim, üniversite sınavına giren eş-dost tanıdıktan bir süre uzak duruyorum. “Bitti mi sanıyorsun her şey?” diyince kızıyorlar, hele aile büyükleri kaş göz işareti çakıyor ki moral bozmayayım bu sevinçli günde.

Bir ay sonra da genel seçimler yapılacak, yine taktiği iyi olan memleketin başı olacak. Şu bir gerçek ki seçimlerde de iyi olan kazanmıyor, her şey taktikte bitiyor. TBMM’deki ceylan derisi koltuklara oturmanın yolu 3 ton kömür ya da işsizlik maaşı sözleri olduğundan benim bu seçimlerin memleketi düze çıkaracağına dair inancım falan yok. Hani şaibeli bir parti var genç olduğunu iddia eden, burada şehrin ortasına cafcaflı merkezini açtı. Ne zaman görsem kalabalık kapı dışına taşıyor. Değişe değişe yalama olmuş sosyal güvenlik yasamızı takmadan her işsize 350 lira maaş bağlayacağını söyleyip oy avlamaya çalışıyor lideri. Ampul partisinin adayı bir teyze var mesela, üç haftadır gözüme röportajı çarpıp duruyor. Her seferinde bu denli cahillik ancak eğitimle olur sözünü doğrulatıyor anlattıkları. Listenin en afili yerlerinden birini kapmış, şimdi de cennetin anahtarını millete vaat ediyor. “Liboşlar” için yeni sığınağın bu parti olduğunu biliyorduk zaten ama kadıncağız öyle hırslanmış ki başkanının ve değerli eşine övgüler düzmüş, ne modernlermiş, memleket çağdaşlaşmış falan. Eh, bu çağdaş memleketin sokaklarında çöp toplayanlar, sokak çocukları ve sokak hayvanlarının işi olmaz ya, milletvekili adayımızın seçim vaatleri arasında Kadıköy’ü bu illetlerden (!) arındırmak da var. “Arındırmak” fiiline özellikle dikkatinizi çekerim, çözmek değil, arındırmak. Hani özel konvansiyonlar öncesi İstanbul sokaklarından evsizler ve sokak canlıları toplanıp çöplüklere bırakılır ya, mevzu o.

Hani mezunuz ya artık, form falan doldurulurken meslek bölümüne öğrenci yazılmıyor. Bugün bir forma şebeklik olsun diye işsiz yazdım. Formu alan yüzüme baktı acırcasına. “Üzülmeyin” dedim, “okul biteli 3 gün oldu.” Acaba hayatın geri kalanı bu denli eğlenceli olabilecek mi? Zaman gösterecek.

Not: Güzel bir internet sitesi keşfettim, paylaşmadan geçemem.

Posted in: Hayat, yes it's fucking political