Babasının oğlu, oğlunun babası...

Mevzuya nasıl gireceğimi gerçekten bilemedim..

Önce ataerkil toplumların temelinde yatan, erkeklerin ailenin kurucusu, kollayıcısı, savunucusu olması mevzusunun günümüz ailelerinin sosyo-kültürel yapılarına bağlı olarak dönüşüm yaşadığı iddiasından başlayarak eleştirel birşeyler yazayım dedim, olmadı, nasıl bağlayacağımı kestiremedim..

Daha sonra doğrudan etkinliğe geçeyim istedim, o da çok yavan geldi..

İşte bu düşünce baloncuklarını satırlara dökünce anladım ki, aradan geçen birkaç paragrafçık sonrasında mevzuya giriş yapabilirim.

Hafta içinde sevgili Linda'nın tasarımıyla katkıda bulunduğu Sıraselviler Lush Hotel'de yer alan "Oğlum ve Babam" isimli sergiyi ziyaret ettik maaile.

18-21 Haziran tarihleri arasında İstanbul'un çeşitli mekanlarında gerçekleştirilen Design Weekend kapsamında hazırlanan, 'Oğlum ve Babam" sergisinde, dünyaca ünlü 11 Türk tasarımcı ve sanatçının eserleri 6 Temmuz'a kadar ziyaretçilerle buluşacak.

Etkinliğin hoş ve konseptine uygun olan yönü, sanatçıların tasarımlarının yanı sıra kendileri, oğulları ve babalarının yer aldığı fotoğraf karelerinin de sergilenmesi. Bu açıdan bakıldığında Linda'nın zihninin ve elinin değdiği "Boy boy boynuzlardan" oluşan askılık, serginin en anlamlı tasarımı gibi geldi bana.Fotoğraflarını paylaşmak isterdim ancak "Lush" Hotel'in "loş" havasından ve benim makinamın Nuh Nebi'den kalışından mütevellit, çekilen her kare birbirinden anlamsız göründü gözüme.

Mayıs ayında, anneler gününe denk gelecek şekilde Işık Gençoğlu küratörlüğünde açılan "Annem ve Kızım" sergisinin ardından, İstanbul'un bu kez de babalar gününü sarıp sarmalayan haziran ayında bu sergiye ev sahipliği yapması hiç de fena olmamış.

Boynuz kulağı geçebilir mi geçemez mi diye düşünürken, sergi hakkındaki mini bilgilendirmeye Nazım Hikmet'in serginin tanıtımında da kullanılan sözleriyle son vermek yerinde olsa gerek:

"Ben babamdan ileri, doğacak oğlumdan geriyim.."

Posted in: kültür-sanat, sergi, tasarım