Herşey birbirine karışmalı

Bunu söyleyebildiğim tek şehir İstanbul...Sesler,kokular,görüntüler karışıp, başka sesleri,kokuları oluştursunlar. Burnuma gelen bir koku bana çocukken babamla gittiğim bir parkı hatırlatsın. Yerdeki sarı yaprak ilkokul 1.sınıfta yaptığım yaprak koleksiyonunu çağrıştırsın, hani o büyük bir istekle yaptığım ve öğretmenin de duvara astığı. Başka hangi ödev bu kadar keyifli yapılırdı İstanbul’un parklarından toplanan yapraklarla yapılan ödevden başka? Ya da eski bir otobüs Cağaloğlu-Topkapı otobüsünde babasının kucağında yorgunluktan uyuyakalmış küçük kızı hatırlatsın. İstiyorum ki,tekrar 5 yaşıma dönüp Topkapı’daki çorbacıda babamla mercimek çorbası içeyim. Ya da annemle vapura binip, Eminönü’ne gidelim, midemize ne kadar ıvır zıvır varsa dolduralım, sonra gece karnıma sancılar girsin...Sonra okulun yanındaki metruk evin büyücülü ev olduğuna inanayım, geceleri rüyama giriversin. Bebek yokuşunu koşarak çıkayım. Güneş,batıyor olsun,olmaz mı?

İlkbahara doğru şöyle bir Boğaz’a uzansam ılık rüzgarda? Vapurla tabi ki, daha keyiflisi var mıdır? Sonra demli bir çay, yanına simit...Bir müzik gelsin kulağıma,Janis Joplin söylesin; Little Girl Blue. İstanbul’a adasam bu şarkıyı: Küçücük bir kız İstanbul en sevdiği renk mavi. Hani karadutlu dondurma da kötü mü olur şimdi? Ekşi ve tatlı bir arada, aynı benim ruhuma uygun.

Hani,eskiden olduğu gibi okulu kırıversem, kendimi atsam Beşiktaş’a? Sahilde, kayaların üzerinde otursam, dalgalar hafif hafif çıplak ayağıma değse. Kalksam, vursam kendimi Gümüşsuyu yokuşuna, ver elini Beyoğlu. Kalabalığına karışsam, sesim, seslere karışsa, akordeon, tramvay, bebek ağlaması, öndeki kadının ayakkabısının topuğu, karşıdaki kasetçinin teybi, bağrışmalar. İnsanların ırkları, renkleri, cinsiyetleri kayboluverse, gece inse şehrin üzerine. Rüzgar bir şarkının ezgilerini kulağıma kadar getirse;

’’Şimdi İstanbul’da olmak vardı,anasını satayım,

Tabakta kavun peynir,kadehte buz gibi rakı,

Dilimde yarı acı,yarı tatlı bir şarkı...’’

Gözlerim kapansa aniden...Sabah rüzgarı uyandırsa, yüzüme çarpsa gerçeği...Başka bir şehirden İstanbul’a selam olsa!

Posted in: denemeler, Fotoğraf