11:15
Ezgi
Sevgili Okuyucu,
Yanızca fotoğraflarından tanıdığım, görüp gezme fırsatı bulamadığım ve bunun için pek utandığım anne tarafından memleketim Cide'ye gidiyorum üç günlüğüne... 23 yaşında da olsa Rıfat Ilgaz'ın doğduğu toprakları, annemin meyve ağaçlarından düşüp orasını burasını kırdığı memleketi tanıyacağım nihayet. Üç gün de olsa bir başlangıç, çok geç kalmış bir seyahat.
Çok ani alınmış bir yolculuk kararı olduğundan göremediğim, hoşçakal diyemediğim bütün arkadaşlarımın şimdiden bayramları kutlu olsun. Çok kısa bir süre sonra yeniden İstanbul'dan selamlaşmak üzere sizi Cide fotoğrafları ile başbaşa bırakayım. Kısacık süreye sığdırabildiğim kadar fotoğraf ve öyküyle dönünceye kadar hoş kalın.:)
Dip Not: Cide İstanbul'dan 513 km olup bu yolculuğun tamamı ne yazık ki otobüs denen hiç sevmediğim bir araçla yapılacaktır. Keyifli geçmesini umarım.
E.
Salı Eklemesi: Pek çok anı, fotoğraf, güzellik biriktirdim anlatacak. Topu topu 48 saate muhteşem Cide güzellikleri sığdırdım. Büyük teyze Bediha'dan maniler dinledim, eski ahşap evinin zamanında ünlü bir fotoğrafçı tarafından fotoğraflanıp British Council 92 takvimine basıldığını öğrendim. Gideros koyunda turkuaza daldım gittim, büyük dedenin bahçesinde kargalardan ceviz aşırdım, cumbada oturdum ama rastık çekemedim. Bahçe domatesine tuz ekip katıksız götürdüm, annemin lakabının "balık kız" olduğunu öğrendim. Teyze Bediha bir tepsi cevizli baklava açmış, daha doğrusu oklavasını yeni almış, pek maharetliymiş meret, ondan baklava lezzetli olmuş, sırrını öğrendim. Cide'de kişilere takılan lakapları anlattı Fahamet Teyze uzun uzun, dinledikçe Cide'de yaşamadığıma şükredesim geldi. Dağdan tepeden villadin topladılar, avucuma koydular, birbir yedim. Cide lehçesini azbuçuk söktüm, Rıfat Ilgaz'a selam çaktım, Karadeniz'in pek masum oluşuna kızdım, döndüm geldim... Bunları uzun bir süre anlatacağım, değer çünkü... Bana anlatılan öyküleri, söylenen manileri, Cide'den bol fotoğrafları, yolda dinlediklerimi-gördüklerimi birbir paylaşacağım. Ama ondan önce fotoğraflar tab edilecek, bizim Nikon hangi gördüğümü çekmiş, hep beraber göreceğiz. Eskişehir'e dönüşüme bırakıyorum bu Cide paylaşımlarını, şimdilik İstanbul'dan devam edelim biz...
Yanızca fotoğraflarından tanıdığım, görüp gezme fırsatı bulamadığım ve bunun için pek utandığım anne tarafından memleketim Cide'ye gidiyorum üç günlüğüne... 23 yaşında da olsa Rıfat Ilgaz'ın doğduğu toprakları, annemin meyve ağaçlarından düşüp orasını burasını kırdığı memleketi tanıyacağım nihayet. Üç gün de olsa bir başlangıç, çok geç kalmış bir seyahat.
Çok ani alınmış bir yolculuk kararı olduğundan göremediğim, hoşçakal diyemediğim bütün arkadaşlarımın şimdiden bayramları kutlu olsun. Çok kısa bir süre sonra yeniden İstanbul'dan selamlaşmak üzere sizi Cide fotoğrafları ile başbaşa bırakayım. Kısacık süreye sığdırabildiğim kadar fotoğraf ve öyküyle dönünceye kadar hoş kalın.:)
Dip Not: Cide İstanbul'dan 513 km olup bu yolculuğun tamamı ne yazık ki otobüs denen hiç sevmediğim bir araçla yapılacaktır. Keyifli geçmesini umarım.
E.
Salı Eklemesi: Pek çok anı, fotoğraf, güzellik biriktirdim anlatacak. Topu topu 48 saate muhteşem Cide güzellikleri sığdırdım. Büyük teyze Bediha'dan maniler dinledim, eski ahşap evinin zamanında ünlü bir fotoğrafçı tarafından fotoğraflanıp British Council 92 takvimine basıldığını öğrendim. Gideros koyunda turkuaza daldım gittim, büyük dedenin bahçesinde kargalardan ceviz aşırdım, cumbada oturdum ama rastık çekemedim. Bahçe domatesine tuz ekip katıksız götürdüm, annemin lakabının "balık kız" olduğunu öğrendim. Teyze Bediha bir tepsi cevizli baklava açmış, daha doğrusu oklavasını yeni almış, pek maharetliymiş meret, ondan baklava lezzetli olmuş, sırrını öğrendim. Cide'de kişilere takılan lakapları anlattı Fahamet Teyze uzun uzun, dinledikçe Cide'de yaşamadığıma şükredesim geldi. Dağdan tepeden villadin topladılar, avucuma koydular, birbir yedim. Cide lehçesini azbuçuk söktüm, Rıfat Ilgaz'a selam çaktım, Karadeniz'in pek masum oluşuna kızdım, döndüm geldim... Bunları uzun bir süre anlatacağım, değer çünkü... Bana anlatılan öyküleri, söylenen manileri, Cide'den bol fotoğrafları, yolda dinlediklerimi-gördüklerimi birbir paylaşacağım. Ama ondan önce fotoğraflar tab edilecek, bizim Nikon hangi gördüğümü çekmiş, hep beraber göreceğiz. Eskişehir'e dönüşüme bırakıyorum bu Cide paylaşımlarını, şimdilik İstanbul'dan devam edelim biz...
Kayıtlar
1 yorum:
iyi yolculuklar, iyi tatiller.
Yorum Gönder