Duymazsın Ama Çocuk... Sözüm Sana...

Metrobüste 4 kişilik bir çekirdek aile. 2 oğlan çocuğu, anne ve babadan ibaret. Oğlanlardan büyüğü 12 yaşında gibi. Ufaklık, 6-7 civarı. İkisinin elinde de oyuncak silahlar. Küçük oğlan, silahın namlusunu abisinin kalçasına dayamış. Tık. Tık. Tık. Biteviye tetiğine basıyor oyuncağının. Oturduğum yerde boynunda altın kolye olan babasına çemkiresim geliyor. Sonra ufaklığı yanıma çekip 'oyuncağınla yaptığın o hareketi gerçekte yaparsan ne olur biliyor musun? Abinin içi dışına çıkar. Bağırsakları fırlar yerinden. Abinin teni, canı paramparça olur. Sana da 'kardeş katili' yaftasını yapıştırırlar. Şimdi sana gülerek bakan annenin gözyaşı durmaz. Sana şimdi gururla bakan altın kolyeli baban da evlat acısıyla meczup olur.'

Oyun olsun diye basıyordun ya o tetiğe, sana kimse eline yakışmadığını söylemedi çocuk. Abine de yakışmıyordu. Çok güzel kahverengi gözleri vardı abinin mesela. Eşek gözü gibi, uzun kirpikli. Sen de tombiktin, çok güzel gülüyordun çocuk. Annenle baban ise düpedüz cahillermiş ki, bu ülkede tabancayla oynarken kardeşini vuran insanlar olduğunu anlatmamışlar sana. Ülkede yaklaşık 10 milyon ruhsatlı ve ruhsatsız silah bulunduğunu. Binlerce insanın tabanca ile vurularak öldürüldüğünü. Oyunla gerçek arasında sandığından daha ince bir çizgi olduğunu.

İstanbul'da senin gibi binlercesi var çocuk. Onlar da çocuktu, oyuncak silahlarla oynadılar, anneleri-babaları 'oğlumuz adam olacak' diyip sırtlarını sıvazladı, büyüdüler, silahlar gerçek oldu, silahlar ateş aldı, olan oldu, aileleri bir daha hiç gülemedi. 'Biz nerede hata yaptık?' diye sordular belki kendilerine, belki de 'Allah verdi, Allah aldı' dediler sadece. Oyuncak silah tutan çocuk eller de, daha ne olduğunu bile anlayamadan, oyuncaktan gerçeğe dönmüş silahlarının sebep olduğu marifetten dolayı çocukluktan büyük adamlığa dönen ellerini kelepçeye uzattılar. Oyun bitti. Çocukluk bitti. Kardeşlik bitti.

Olmaz olmaz deme çocuk. Oyuncak silahla bu anlattıkların ne alaka deme. Dedim ya, oyunla gerçek arası çok ince bir çizgi. Çizginin öte yanına sakın geçme diyeceğim ama... Duymayacaksın.

Posted in: Hayat, istanbul