2009 Gelirken...

Çok değil, iki sene öncesine kadar kış mevsimini severdim. Yıllar geçtikçe ve çocukluğun kayıtsız farkındalığı geçmeye başladıkça kayıplar can yakar oldu. En fazla acıtanların kışa denk gelip aslında en çok sevdiğim ayları 'zehir zemberek' kılması tesadüf mü bilmiyorum. Geçen sene kasımda Engin, on gün önce de ananemi kaybetmenin hissizleştiren boşluğunu yaşıyorum.

Bir süre yalnızca bana gönderilen etkinlik haberlerini paylaşmakla yetineceğim. Yeni yılınızı Kansas'dan Dust In The Wind ve Ozon'un 5x2 – Cinq Fois Deux filminin soundtrackinden bir Paolo Conte şarkısı ile kutluyorum.

Daha güzel anları ve anıları paylaşabilmek dileklerimle...

Posted in: Hayat