Toplu İğne Şövenizmi

Çok sayıda feminist aktivist, Genelkurmay Başkanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt'ın, kanlarıyla bayrak yapan öğrencilerin gönderdiği bayrağı 'duygulanarak' kabul etmesini eleştiren Perihan Mağden ve Ece Temelkuran'ın bazı gazetelerde hedef gösterilmesini kınadı. Kadınlar Büyükanıt'ın, tutumunu protesto eden ortak bir metne imza koyarak Mağden ve Temelkuran'ın yanında olduklarını duyurdu. Silahlı gücün başındaki kişinin 'kalem tutan ellerimiz silah tutmalıdır' diyen öğrencileri överek kanı ve savaşı kutsamasına itirazları olduklarını belirten imzacılar, ölme ve öldürtmenin yüceltil-mediği bir ortamı savunduklarını ifade ettiler. Konu ile ilgili olarak görüştüğümüz Eren Keskin, çocukların kanları ile yaptıkları bayrağın onur simgesi olarak gösterilmesini şovenizmin son noktası olarak gördüğünü söyledi. (Kaynak: Birgün)

Ülkede düşünce insanlarının katledilmesi sürüyor. Ellerine medya gücünü geçirmiş bir takım tükürüklü ve üfürüklü adamların “çirkin kadınları” hedef göstermelerinin ve Ergenekon operasyonlarının gölgesinde bugün Uğur Mumcu katledileli 15 yıl oldu.

Uğur Mumcu öldürdüğünde yeni doğmuş çocuklar “ellerimiz kalem yerine silah tutsun” diyerek toplu iğne şövenizmine girişiyor, birileri kaç kişi olduklarına dair pösteki ve online ödeme hesabında, herkesten çok milletçiler ise nedense pek derinlerde, adına derin devlet denmekte, sığ devletçe Ergenekonlanmakta.

O çocuklar ki bunları düşünmemişlerdir, yazık. Savundukları değerlerin tarihi hakkında resmi tarihi anlatanlardan başka bir kitap okumamışlardır, yazık. Savaşı, cepheyi, silahları epik şiir sanmaktalar, ona da yazık. Belki asla okumayacakları Erich Maria Remarque’ın Birinci Dünya Savaşı’ndaki Almanya’yı anlattığı ve savaş kışkırtıcılarını yerden yere vurduğu “Batı Cephesinde Yeni Bir Şey Yok” adlı eserinde askerlerden biri der ki örneğin: “Ben ve Kayzer, ikimizde savaşıyoruz. Tek fark, Kayzer burada değil."

Cuk.

Posted in: yes it's fucking political